Foto's en dagboek van het Victory-nest Zen en Sofia 20-8-2017

Op deze pagina leest u het verhaal van ons V-nest.

	8 weken dracht	pupje groen

8 weken
De uittocht is begonnen. Dit weekend vertrekken de meeste pups naar hun nieuwe baasjes. Het was weer een enerverende tijd, maar wel genieten van die kleine deugnieten. Het beginnen nu echte hondjes te worden met dito gedrag en nodige aandacht. Het is dus ook tijd om de wijde wereld in te trekken en op eigen benen te gaan staan. Ik wens alle pups het allerbeste en hoop dat ze een mooi en lang leven tegemoet gaan bij fijne nieuwe baasjes; het ga ze goed.

---

De laatste loodjes, 7 weken
De trapjes vormen geen enkel probleem meer. De verkenningstochten worden langer en het spelen blijft niet meer bij een kwartier. In groepjes gaan ze allemaal een kant op, maar Sofie houdt toch wel een oogje in het zeil. En aangezien ze geen melk meer geeft, kan ze ook gewoon spelen met de pups en ze opvoeden.
De chip zit er inmiddels in en dus hebben alle kleurtjes nu hun definitieve stamboomnaam:
rood = Vittorio 
blauw = Vincenzo 
groen = Viva Vittoria
paars = Vittorina
roze = Vittoriana
geel = Vincera
zwart = Vincenza
lichtgroen = Veni Vidi Vici e Basta
Nog 1 weekje te gaan en dan keert de rust weer.

---

6de week
De melkfabriek staakt; Sofie wil wel langskomen als er bezoek is, maar zodra ze in beeld komt, hangen er een paar puppen aan d'r en dat vindt ze maar helemaal niks. Ze verstopt zich regelmatig in de heg, of onder de rodondendron.
De pups verkennen steeds verder hun terrein, maar trapje af is nog moeilijk. Qua karakters doen de pups weinig voor elkaar onder; is vandaag roze druk in de weer z'n broer/zus te plagen, morgen is het zwart die er bovenop springt.
Het kattentunneltje doet het goed als speelgoed; het leeft nog wel, maar is al minstens
8 x vermoord.
Vrijdag komt de chipper (keurig op tijd) en voor 10 oktober staat het bezoek aan de dierenarts gepland voor de enting.

---

week 5
De pups beginnen nu leuk te worden. Ze spelen en stoeien met elkaar en zetten de boel op stelten. Vooral het kattentunneltje is weer een succes; en al 6 x vermoord. Sofie komt af en toe langs om polshoogte te nemen, maar dan hangt er meteen een pup aan een tepel en dat vindt ze nu toch niet meer zo'n goed idee, dus dan loopt ze weer weg. Gelukkig is het weer op dit moment redelijk mooi, dus de pups kunnen de hele dag naar buiten. Hun terrein is nog beperkt tot 'voor het hol', maar dat zal weldra veranderen.

---

Halverwege
al weer! De eerste 4 weken zitten er al weer op. De pups groeien goed. Van de week ben ik begonnen om langzaam over te schakelen op 'vast' voer: eerst een pap van rundergehakt met puppymelk en dan geleidelijk het gehakt vervangen voor vlees-worsten (in dit geval Kiezebrink).
Hoewel het weer niet fantastisch is, hebben ze toch al even een frisse neus buiten kunnen halen. De eerste stapjes zijn gezet.
Sofie bekommert zich nog steeds goed om haar kroost; super moedertje.

---

3 weken
Sofia is een uiterst zorgzaam moedertje, wijkt al 3 weken niet van hun zijde en ligt bijna de hele dag bij de pups. Die doen het goed. De oogjes zijn open, de oortjes ook en de eerste interacties vinden plaats. En geluid komt er ook al uit. Het kruipen maakt plaats voor waggelen, en uit de wasmand klimmen lukt soms ook al aardig.

---

Week 2
Drinken, slapen, drinken, slapen. Oogjes gaan open en voorzichtig koekeloeren de pups de wereld in. Inmiddels 8 kiloknallers. Sofie begint eindelijk ook honger te krijgen, en eet weer alles. Ze ligt er nog steeds bijna 24 uur per dag bij. Gaat even snel naar buiten voor een plasje, maar staat ook zo weer voor de deur om naar binnen te willen. Ze is weer een fantastisch moedertje, maar ik geef wel af en toe een fles bij, want de pups zijn enorme hongerlappen.

---

De eerste week
Mams en pups doen het goed. Sofia is weer een voorbeeldig moedertje en ligt constant bij de pupsjes. Omdat ze toch wat harde schijven bij haar melkklieren kreeg en ik toch echt maar 1 nageboorte heb geteld en de temperatuur wat opliep, krijgt ze wat AB (Synulox). Melk is er in principe voldoende; 9 tepels voor 8 pups, maar voor de zekerheid en de lol krijgen sommige toch af en toe een slokje uit de fles.
De eerste kilo-knaller is bijna een feit.

---

De namen
Ik heb lang nagedacht over een nieuw thema en denk dit gevonden te hebben. Het antwoord van een taalpuzzel inspireerde me www.facebook.com/onzetaal. In vervolg op Amore en Hope wordt dit nest de 'overwinning'; omdat ik, met heel mijn hart en tegen beter weten in, hoop dat de liefde van mijn leven zal (over)winnen. Dit nest wordt dus het V-nest, de V van 'victory', van vincere = (over)winnen.

reuen:
Vittorio
Vincenzo

teven
Viva Vittoria
Vittorina
Vittoriana
Vincenza
Vincerà
Veni vidi vici e basta

Met 'Veni vidi vici' ging de Raad niet akkoord. Er is een kennel met die naam en dan mag een pup niet ook die naam hebben. En dus ging ik voor 'Veni vidi vici e basta cosi' (ik kwam, ik zag, ik overwon en klaar ermee), maar dat was weer net 1 letter te lang. En zo werd het 'Veni vidi vivi e basta' (ik kwam, ik zag, ik overwon en klaar), en dat ben ik er dus ook wel mee: klaar. De overige namen zijn allemaal akkoord; nu nog bepalen welke pup welke naam krijgt. Maar daar hebben we nog een week of 5 de tijd voor.

---

De geboorte
19 augustus: De temperatuur is licht gedaald naar 37.5, maar ik maak me nog geen zorgen; vorige keer was een duidelijke daling te zien naar 37.1 en dat gedurende enkele uren en de temperatuur wil wel eens wat schommelen. Het is nog vroeg, 59ste dag.
20 augustus: Temperatuur is 38.4. Dus? ......... niks dus! Om 13.00 uur ligt de eerste pup al lekker te drinken. Het duurt bijna 3 uur, voordat nummer 2 komt. Een dikzak van 600 gram. Nummer 3 volgt snel. Nummer 4 en 5 laten allebei een uur op zich wachten. Het gaat traag vergeleken bij de vorige keren; de eerste keer waren de 9 pups in 6 uur tijd geboren. Het duurt ruim 2 uur voordat reu nummer 2 zich aankondigt en dan weer eens 3 uur voor dat de 'laatste' komt. 7 pups, nog 2 te gaan, toch? Immers de echo gaf 9 pups aan. Rond middernacht komen nog wat weeën, maar geen pup. Alles slaapt. Zou het dan klaar zijn? Ik denk toch nog een behoorlijke bobbel te voelen, dus om half 2 's nachts de dierenarts uit z'n bed gebeld voor overleg. Ik kan komen om een foto te maken, maar zie daarvan af. In overleg geef ik wat ocytocine. Er volgen weeën, maar geen pup en ook geen nageboortes, want daarvan heb ik er ook nog geen een gezien. Alle pups op de 'laatste' na, zijn geboren zonder vliezen en de navelstreng al afgebroken. Enfin, alles slaapt, en ik ook. Ik kijk rond 6 uur nog eens. Niks. 's Morgens laat ik Sofia uit, hang de was op en als ik terugkom, ligt er een natte kledder; pup nummer 8. 13 uur na de laatste. Een stevige dame van 580 gram; letterlijk en figuurlijk donkergroen. En dan is het wachten op nummer 9. Om 15.00 uur heb ik dan toch maar een foto laten maken voor alle zekerheid, en daarop was niets meer te zien. Dus eindstand: 2 reutjes en 6 teefjes.

tijdstip	gewicht	r/t	kleur bandje
13.00	546	t	roze
15.45	600	t	lichtgroen
15.55	560	t	paars
16.40	560	r	rood
17.50	580	t	geel
19.10	565	r	blauw
21.45	628	t	zwart
10.50	580	t	donkergroen

---

Loopsheid, 'dekking' en dracht
Jaren geleden, in 2008 om precies te zijn, had ik een reu Zen te leen van een Italiaanse vriendin. Hij kwam hier om kampioen te worden en om te dekken. Dat is toen ook gelukt: hij is de vader van het O-nest en Occhiata is zijn dochter. Aangezien het aantal dekreuen in Nederland schaars is, besloot ik sperma van Zen te laten invriezen voor het geval dat ik later nog eens om een reu verlegen zou zitten. Voor dit nest heb ik besloten dat sperma te gebruiken. Van een echte dekking is dus geen sprake; Sofia is geïnsemineerd in de dierenkliniek in Eersel, één van de klinieken waar je sperma kunt laten invriezen. Zo gezegd, zo gedaan.
Op 6 juni werd Sofia loops. Bij inseminatie met bevroren sperma luistert het tijdstip van insemineren erg nauw. Om dit juiste tijdstip te bepalen moet de progesteronwaarde bepaald worden door middel van bloed prikken. En dus reden we de dagen na 6 juni 7 keer naar Eersel om te kijken of het al zo ver was.
Woendag 21 juni, dag 15 van de loopsheid, bedroeg de progesteron 15.4 en dit was net ietsje te laag. Die dag prikten we zelfs 's middags nog een keer, maar de waarde bleek niet gestegen, zelfs ietsje lager, 15.1. Donderdag de 22ste juni werd nogmaals bloed geprikt en toen was de waarde 24.9. En dat was dan eigenlijk weer wat aan de hoge kant (een waarde tussen 16-20 heeft de voorkeur). Voor de zekerheid is alle sperma geïnsemineerd, want je wilt natuurlijk niet achteraf denken, als ze niet drachtig zou zijn 'had ik nu maar alles gebruikt'.
Op 21 juli, 4 weken later, bleek bij de echo dat Sofia goed drachtig was. De dierenarts zag 9 pups. Dus alle twijfels, is het sperma nog wel goed na 9 jaar, is de inseminatie niet te laat geweest etc. bleken ongegrond.